Het voordeel van een buitenlandverblijf is dat je je op veilige afstand kunt verwonderen over wat er zich zoal in het moederland afspeelt. Zo kwam ik vorig jaar op de verjaardag van mijn beppe, wat traditioneel betekent: Friese volksliedjes zingen met z’n allen. Dit keer maakten ze het wel heel bont door een – ook voor mijn familie – wel héél bizar lied te zingen. Het ging zo:
‘Hallooooooooooo allemaal, wat fijn dat je er bent! / Ben je voor het eerst hier of ben je al bekend / Stamp met je voeten zet je handen in je zij / Ik ben Ank en wie ben jij ?’
Even dacht ik: zijn ze allemaal zo dement dat dit het voortaan is? Liedjes met niveau groep 3? Maar een tante zag mijn open mond en verklaarde: “dat is van de Luizenmoeder!”
Daar had ik al over gehoord. Bekend van tv. Ik was voldoende gerustgesteld dat slechts een kleine 10% van de feestgangers dementerend was, en niet de hele bups.
Dichter bij Brussel, maar alsnog volledig aan me voorbijgegaan, is het begrip ‘Zoutelande’. Klinkt als een BLØF-nummer. En dat is het ook. Trots verklaar ik bij deze nog nooit één noot Zoutelande te hebben geluisterd, ook al schopte de Zoutelande-gekte het tot in het NOS-journaal. Het nadeel is wel dat er bij elk intro van een onbekend lied de alarmbellen afgaan. IS DIT ZOUTELANDE???!!? Wat een geruststelling als ik dan de stem van Anouk hoor. Wen d’r maar aan.
Comments